ਕੁਆਨ ਯਿੰਨ ਮੈਡੀਟੇਸ਼ਨ ਅਭਿਆਸ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਵਲ ਸਿਧਾ ਰਸਤਾ ਹੈ, ਨੌਂ ਹਿਸਿਆਂ ਦਾ ਤੀਸਰਾ ਭਾਗ

ਪੁਰਾਣੇ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਲੋਕ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸ਼ੁੱਧ ਕਰਨਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ, ਸਾਰੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਨਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ, ਆਪਣੇ ਆਪ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਸਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਫਿਰ, ਜੇ ਉਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਸਰਕਾਰੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿੱਚ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਵੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਹਰ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਸਰਕਾਰ ਹੋਵੇ ਜੋ ਸ਼ੁੱਧ ਅਤੇ ਸਾਫ਼-ਸੁਥਰੀ ਹੈ, ਸਿੱਧੀ, ਇਮਾਨਦਾਰ ਅਤੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭੁਗਤਾਨ ਵੀ ਕਰਦੀ ਹੈ - ਤਾਂ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਟੈਕਸਾਂ ਰਾਹੀਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਸਾਰੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਸਾਫ਼ ਅਤੇ ਸ਼ੁੱਧ ਹੋਣ, ਤਾਂ ਬੇਸ਼ੱਕ, ਹਰੇਕ ਦੇਸ਼ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦਾ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਵੇਗਾ।

ਸੋ, ਸਿਰਫ਼ ਸ਼ੁੱਧ ਅਤੇ ਸਾਫ਼ ਹੋਣ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਨਾਲ ਅਤੇ ਗਰੀਬ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰਨ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡਾ ਦੇਸ਼ ਜਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ਯੂਨੀਅਨ ਜਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦਾ ਸਮੂਹ ਕੋਈ ਬਿਹਤਰ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਖੁਦ ਇੱਕ ਚੰਗੀ, ਚਮਕਦਾਰ ਉਦਾਹਰਣ ਨਹੀਂ ਹੋ। ਜੇਕਰ ਸਰਕਾਰਾਂ ਖੁਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀਆਂ ਤਾਂ ਕਾਨੂੰਨ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰ ਵਿਰੁੱਧ ਬਗਾਵਤ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਉਦਾਹਰਣ ਦੇ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਨਵਰਾਂ(-ਲੋਕਾਂ) ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ ਕਾਨੂੰਨ ਹਨ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, "ਜਾਨਵਰ(-ਲੋਕਾਂ) ਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ; ਜਾਨਵਰ(-ਲੋਕਾਂ) ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ; ਜਾਨਵਰ(-ਲੋਕਾਂ) ਨੂੰ ਬੇਆਰਾਮ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ," ਅਤੇ ਅਜਿਹਾ ਸਭ ਕੁਝ। ਪਰ ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਬੁੱਚੜਖਾਨਿਆਂ ਨੂੰ ਜਾਨਵਰ(-ਲੋਕਾਂ) ਨੂੰ ਮਾਰਨ, ਛੇੜਛਾੜ ਕਰਨ, ਕਤਲ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿੰਜਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦੌਰਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰਦੇ। ਉਹ ਇਹਨਾਂ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸ ਲਈ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ? ਕੋਈ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਸਿਰਫ਼ ਪੈਸੇ ਬਰਬਾਦ ਕਰਨ ਲਈ, ਕੁਝ ਜੱਜਾਂ, ਕੁਝ ਕਾਨੂੰਨ ਨਿਰਮਾਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਬੈਂਚ 'ਤੇ ਬਿਠਾਇਆ, ਜੋ ਚੰਗੇ ਅਤੇ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣ। ਅਤੇ... ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾਾ, ਮੈਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੀ।

ਇਸ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਵਧੀਆ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ। ਇਸ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਹੋਵੇਗੀ। ਬੇਸ਼ੱਕ, ਮੈਂ ਇਸ ਤਰਾਂ ਗੱਲ ਕਰਕੇ ਆਪਣੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਨੂੰ ਖ਼ਤਰੇ ਵਿੱਚ ਪਾ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦੇ। ਕਿਉਂਕਿ ਸਰਕਾਰਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਉਹ ਖੁਦ ਇਹ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦੇ ਕਿ ਲੋਕ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਿਵੇਂ ਜੀਉਂਦੇ ਹਨ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਿਵੇਂ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀਆਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀਆਂ, ਸੋ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚੋਰੀਆਂ ਕਰਨੀਆਂ ਪੈਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਨੇ ਪੈਂਦੇ ਹਨ।

ਅਤੇ ਫਿਰ ਜੇਕਰ ਲੋਕ ਇੰਨੇ ਉਦਾਸ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਉਸ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਜੀ ਰਹੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਨਸ਼ੇ ਅਤੇ ਸ਼ਰਾਬ ਆਦਿ ਲੈਣ ਵਿੱਚ ਭਰਮ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਣਗੇ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਿਮਾਰ ਅਤੇ ਬਿਮਾਰ ਬਣਾ ਲੈਣਗੇ। ਅਤੇ ਫਿਰ ਟੈਕਸ ਦਾ ਪੈਸਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਹਸਪਤਾਲ ਨੂੰ ਜਾਣਾ ਪਵੇਗਾ, ਜੇਕਰ ਉਹ ਵਿਅਕਤੀ ਠੀਕ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੋਵੇ।

ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਇਹ ਇੱਕ ਧਾਰਮਿਕ ਸਮੱਸਿਆ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਧਰਮ ਸਿਰਫ਼ ਸਿਧਾਂਤ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਪੈਰੋਕਾਰ ਸਿਧਾਂਤ 'ਤੇ ਅਮਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਡਾਕਟਰੀ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪੜ੍ਹਦੇ ਰਹੋ, ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਕਦੇ ਵੀ ਇਸਦਾ ਅਭਿਆਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਕਦੇ ਵੀ ਡਾਕਟਰ ਨਹੀਂ ਬਣ ਸਕਦੇ। ਤਜਰਬਾ ਇੱਕ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਹੀ ਅਸੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਪਰ ਅਸੀਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਅਸੀਂ ਬਹੁਤਾ ਨਹੀਂ ਸਿੱਖਦੇ। ਅਤੇ ਫਿਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਹੁਤ ਔਖੀ ਹੈ।

ਹਰ ਚੀਜ਼ ਇਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਟੈਕਸ ਦੇਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੰਨੀ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ, ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਖਾਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੈ। ਸੰਸਾਰ ਦੇ 99% ਲੋਕ ਇਸ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਜਾਂ ਇਸਦਾ ਅੱਧਾ ਹਿੱਸਾ ਹੇਠਲੇ ਅੱਧ ਨਾਲੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਬਿਹਤਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਹੇਠਲਾ ਅੱਧ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਹੈ। ਲੋਕ ਗਰੀਬੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਇੱਕ ਖਾਣੇ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਖਾਣੇ ਤੱਕ, ਇੱਕ ਬਿੱਲ ਤੋਂ ਅਗਲੇ ਭੁਗਤਾਨ ਤੱਕ ਚਿੰਤਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਅਤੇ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਬਚਣ ਲਈ ਰਹਿਣਾ, ਇਹ ਇੱਕ ਵੱਡੀ, ਵੱਡੀ, ਵੱਡੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਜਾਪਦੀ ਹੈ।

ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਕੋਈ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕ ਕਿਵੇਂ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਅਤੇ ਜੇ ਉਹ ਟੈਕਸ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ, ਤਾਂ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜਾਇਦਾਦ ਹੜੱਪਣ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਤਰੀਕਾ ਅਜ਼ਮਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਭਾਵੇਂ ਪਰਿਵਾਰ, ਬੱਚਿਆਂ ਸਮੇਤ, ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਸੜਕ 'ਤੇ ਜਾਣਾ ਪਵੇ, ਠੰਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ ਪਵੇ, ਟੈਂਟ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਕੁਝ ਵੀ। ਬਹੁਤੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਹ ਪੈਸੇ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਦੂਜੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ ਵੀ ਵਰਤਣਗੇ। ਅਤੇ ਫਿਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੋਰ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਪੀੜਤ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਟੈਕਸ ਦੇ ਪੈਸੇ ਵੀ ਪਾਉਣੇ ਪੈਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਚਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ, ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ। ਤੁਸੀਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਦੱਸ ਸਕਦੇ ਕਿ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੀ ਇਹ ਨਸਲ ਕਿੰਨੀ ਪਾਗਲ ਹੈ, ਸੱਚਮੁੱਚ।

ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਸਾਨੂੰ ਨਵੀਆਂ ਕਾਢਾਂ, ਹਰ ਸਮੇਂ ਵਧੇਰੇ ਆਰਾਮਦਾਇਕ ਜ਼ਿੰਦਗੀਆਂ, ਦਿਨ-ਬ-ਦਿਨ ਬਿਹਤਰ ਅਤੇ ਬਿਹਤਰ ਹੋਣ ਦੀ ਅਸੀਸ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਨਹੀਂ, ਕੁਝ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਇਸਦਾ ਆਨੰਦ ਲੈਣ ਬਾਰੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪਰਵਾਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਹ ਐਸ਼ੋ-ਆਰਾਮ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਟੈਕਸ ਦਾ ਸਾਰਾ ਪੈਸਾ, ਜੋ ਲੋਕ ਖੂਨ ਅਤੇ ਹੰਝੂਆਂ ਨਾਲ ਕਮਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਡੋਲ੍ਹਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਦੂਜੇ ਗਰੀਬ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਮਾਰਿਆ ਜਾ ਸਕੇ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਪਸੀਨੇ ਅਤੇ ਹੰਝੂਆਂ ਨਾਲ ਜੀਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜੇ ਇਹ ਪਾਗਲਪਨ ਅਤੇ ਬੁਰਾਈ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਕੀ ਹੈ?

ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਇਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਵੀ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਪੁਜਾਰੀਵਾਦ ਅਤੇ ਭਿਕਸ਼ੂਵਾਦ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਅਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਬਕਵਾਸ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਿਹਤਰ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਨੁਕਸਾਨ-ਰਹਿਤ ਬਕਵਾਸ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕੁਰਾਹੇ ਪਾਉਣ ਵਾਲੀ ਹੈ। ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਪੈਸਾ ਕਮਾਉਣ ਅਤੇ ਐਸ਼ੋ-ਆਰਾਮ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲਈ, ਲੱਖਾਂ-ਕਰੋੜਾਂ ਡਾਲਰਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲਈ, ਨਿੱਜੀ ਜੈੱਟ ਅਤੇ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਰੱਖਣ ਲਈ, ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਦੀ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ, ਸਿਰਫ਼ ਬਾਈਬਲ ਵੇਚ ਕੇ ਜਾਂ ਸੂਤਰ ਵੇਚ ਕੇ ਭਰਮਾਉਣਾ। ਜੇ ਉਹ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਸੂਤਰਾਂ ਦੀ ਗਲਤ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਕੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਗੁਮਰਾਹ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਈਸਾ ਵਰਗੇ ਆਪਣੇ ਹੀ ਅਸਲੀ ਗੁਰੂਆਂ ਦੀ ਨਿੰਦਿਆ ਕਰਦੇ, ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਅਤੇ ਉਸ ਸਭ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾਉਣਾ, ਅਤੇ ਬੁੱਧ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾਉਣਾ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬੁੱਧ ਅਮਿਤਭਾ ਦੀ ਪਵਿੱਤਰ ਧਰਤੀ ਬਾਰੇ ਝੂਠ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ, ਜਾਂ ਬੁੱਧ ਨਰਕ ਬਾਰੇ ਝੂਠ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ। ਹਾਂਜੀ। ਅਜਿਹੇ ਭਿਕਸ਼ੂ, ਅਜਿਹੇ ਪੁਜਾਰੀ, ਉਹ ਕਿੱਥੋਂ ਆਉਂਦੇ ਹਨ? ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹੜੇ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ? ਕੁਝ ਨਹੀਂ। ਉਹ ਜ਼ਰੂਰ ਨਰਕ ਤੋਂ ਆਏ ਹੋਣਗੇ। ਬੇਸ਼ੱਕ, ਤੁਸੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹੋ ਕਿ ਉਹ ਮਾਇਆ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।

ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ, ਮੈਂ ਕੁਝ ਕੰਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉੱਥੇ ਬੈਠੀ ਸੀ, ਬ੍ਰੇਕ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਸਰੀਰ ਲਈ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੀ ਹਾਂ, ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਨਾਲ ਕੋਈ ਇਤਰਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਬੱਸ ਇੰਨਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਬੈਠੀ ਅਤੇ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ, "ਕਿੰਨਾ ਮਾੜਾ।" ਮੈਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਚਿੰਤਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਕਲੀ ਮਾਇਆ ਵਰਕਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਗੁੰਮਰਾਹ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਜਾਂ ਗੁੰਮਰਾਹ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪੋਪ, ਜਿਵੇਂ ਪੁਜਾਰੀ ਜੋ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਛੇੜਛਾੜ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਤ੍ਰਾਨ ਟਾਮ ਜਾਂ ਰੁਮਾਜੀ ਵਾਂਗ, ਜਿਸ ਨੇ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਨਾਲ ਵੀ ਛੇੜਛਾੜ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਕੁਝ ਭਿਕਸ਼ੂ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਲਈ ਗੁੰਮਰਾਹ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਬੁੱਧ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਜਾਂ ਸ਼ਾਕਯਮੁਨੀ ਬੁੱਧ ਨੇ ਸ਼ੁੱਧ ਧਰਤੀ ਬਾਰੇ, ਕਸੀਟੀਗਰਭ ਬੋਧੀਸਤਵ ਬਾਰੇ, ਆਦਿ, ਬਾਰੇ ਝੂਠ ਬੋਲਿਆ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਚਿੰਤਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਅਫ਼ਸੋਸ ਹੈ। ਤਾਂ, ਮੈਂ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ, "ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ, ਕੀ ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ? ਨਹੀਂ ਤਾਂ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਡਿੱਗ ਪੈਣਗੇ।"

ਅਤੇ ਫਿਰ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ, "ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰੋ।" ਮੈਂ ਕਿਹਾ, "ਠੀਕ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹਨ, ਮੈਂ ਚਿੰਤਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ।" ਪਰ ਰੂਮਾ ਵਰਗ‌ਿਆਂ ਬਾਰੇ, ਉਸਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਭਰਮਾਉਣ ਲਈ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਵਰਤਿਆ। ਅਤੇ ਉਹ ਨਰਕ ਤੋਂ ਹੈ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਲੈ ਜਾਵੇਗਾ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਅਫ਼ਸੋਸ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਸਾਰੇ ਇਸ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਮਾਇਆ ਦੁਆਰਾ ਭਰਮਾਏ ਜਾਣਗੇ, ਰਾਖਸ਼ਾਂ ਦੁਆਰਾ।" ਤਾਂ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰੋ।" ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਸੀ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ, "ਪਰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ?" ਸੋ ਉਨਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੋ ਲੋਕ ਤ੍ਰਾਨ ਤਾਮ ਵਰਗੇ ਝੂਠੇ ਗੁਰੂ, ਜਾਂ ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਰੂਮਾ ਹੈ, ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮਾਇਆ ਤੋਂ ਹਨ। ਓਹ। ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਸੀ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ, "ਠੀਕ ਹੈ, ਸ਼ਾਇਦ, ਇੱਕੋ ਖੰਭ ਵਾਲੇ ਪੰਛੀ ਇਕੱਠੇ ਝੁੰਡ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹੋਣ। ਪਰ ਮੇਰੇ ਕੁਝ ਅਖੌਤੀ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਬਾਰੇ ਕੀ, ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਈ ਅਜੇ ਵੀ ਉਸਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਜਾਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ?" ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, "ਓਹ, ਗੁਪਤ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇਹ ਮਾਇਆ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਹਨ। ਉਹ ਤਾਂ ਮਾਇਆ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰਦੇ ਹੀ ਹਨ।"

ਓਹ, ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਹੈ ਜਦੋਂ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਜਾਣਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਇਸ ਤਰਾਂ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲੋਕਾਂ 'ਤੇ ਤਰਸ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸ 'ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣਗੇ ਅਤੇ ਗਲਤ ਰਸਤੇ 'ਤੇ ਚੱਲ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਜਾਣਾ ਪਵੇਗਾ। ਉਸ ਦਿਨ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸੱਚਾਈ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੀ ਦਿਖਾਈ। ਸੋ ਮੈਂ ਹੁਣ ਚਿੰਤਾ ਕਰਨੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਸੋ ਮੈਂ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਚਿੰਤਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਜੋ ਵੀ ਹੋਵੇ। ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਰਹੀ। ਕਈ ਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਯੂਟਿਊਬ 'ਤੇ ਰੂਮਾ ਦੇ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ। ਮੈਨੂੰ ਬਸ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਬਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ… ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਬੁਰਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਅਜਿਹਾ ਇਕ... ਓਹ, ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਜੀਓ, ਮੈਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਨਾ ਹੀ ਕਰਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਬੁਰਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਹੈ।

ਅਜਿਹਾ ਇਕ ਇੰਨਾ ਭੈੜਾ ਕੂੜਾ ਇਸ ਤਰਾਂ । ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਦਿਖਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਹਾਏ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾਾ। ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰਨੀ ਹੀ ਬਿਹਤਰ ਹੈ। ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਉਦੋਂ ਬਿਹਤਰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜੋ ਲੋਕ ਉਸ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਉਸਦੇ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਾਂ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਗੁਪਤ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮਾਇਆ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਹਨ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਮੇਰੇ ਅਖੌਤੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰ ਹੋਣ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਦੁਆਰਾ ਦੀਖਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇ। ਇਹ ਸਮਝਦਾਰੀ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਕੁਝ ਲੋਕ ਮੇਰੇ ਗਰੁੱਪ ਦੀ ਜਾਸੂਸੀ ਕਰਨ ਲਈ ਵੀ ਆਏ ਸਨ। ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਹੈ, ਉੇਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਾਫੀ। ਅਤੇ ਕੁਝ ਸਿਰਫ਼ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਨੇਕ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਨਹੀਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਨਾ ਜਾਣਨ ਦੀ ਇਛਾ ਜਾਂ ਕੋਈ ਵੀ ਚੀਜ਼। ਬਸ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਅਤੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੈ… ਮੇਰੇ ਲਈ ਇਹ ਬਹੁਤ ਭਦਾ ਹੈ ਇਹ ਸਭ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਨਾ।

Photo Caption: ਘਰ ਨੂੰ ਜਾਣ ਦਾ ਜਾਣ‌ਿਆ-ਪਛਾਣ‌ਿਆ ਰਸਤਾ

ਫੋਟੋ ਡਾਊਨਲੋਡ ਕਰੋ